روزنامه توسعه ایرانی
شنبه بیست و هفتم اردیبهشت ماه نود و نه
ترجمه مصاحبه ای با جدیدیه بری به بهانه انتشار کتاب راهنمای حرفه ی کارآگاهی   
مترجم,منتقد:فرزام کریمی

جدیدیه بری از نویسندگان ژانر فانتزی تخیلی محسوب می‌شود که با استیم پانک‌ هایش توانست برنده جایزه دشیل همت در سال دو هزار و نه شود. او زاده ورمونت است و دوران کودکی‌اش را درنیویورک سپری کرده است.نیوآمستردام سابق که قطب فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جهان است، بعد از آغاز جنگ جهانی موفق شد تا گوی سبقت را در تصاحب پایتخت فرهنگی جهان از پاریس برباید، چرا که در پی تشدید دیکتاتوریزم اروپایی و منع آفرینش هنری در آن سال‌ها نیویورک تنها شهری بود که تا اواخر دهه هفتاد میلادی توانست با قاطعیت مسیر رشد هنری‌اش را حفظ کند و بر صلابت و قدرت آمریکا بیفزاید. تمام دوران کودکی جدیدیه بری در جوار آسمان‌خراش‌های نیویورکی گذشت. قطعا یکی از علل تخیل قوی او و خلق فضاهای خلاقانه در میان استیم پانک-هایش، بی‌ارتباط با دوران کودکی‌اش نیست. دورانی که به تعبیر جی.اچ.مید نه تنها برهه حساسی محسوب می‌شود، بلکه.....

جهت خواندن ادامه مصاحبه میتوانید به لینک زیر(وبسایت روزنامه توسعه ایرانی) نیز مراجعه کنید:

https://b2n.ir/802029

روزنامه توسعه ایرانی

شنبه بیستم اردیبهشت ماه نود و نه
ترجمه مصاحبه ای با استفن کینگ
مترجم,منتقد:فرزام کریمی

او در پورتلند زاده شد,شهری بندری با مردمانی خوش مشرب که توریسم و گردشگری در اقتصادشان نقش مهمی را ایفا میکند.بندرگاه پورتلند با معماری قرن نوزدهم از مکانهای جذاب و دیدنی ست که هر ساله توریستهای زیادی را جلب خود میکند و اما شهر ماین با جمعیتی بیش از شصت و شش هزار نفر یک سوم کل جمعیت پورتلند و پرجمعیت ترین ایالت نیوانگلند را که شامل ایالتهای ماین,نیو همپشایر,ورمونت میشود را تشکیل میدهد.دوران کودکی و نوجوانی استفن کینگ در این منطقه بکر گذشت که از جذابیتهای خاص خود برخوردار بوده است اما این شهر نه تنها او را تبدیل به یک ماهیگیر یا ناخدا یا لیدرتور نکرد, بلکه از او نویسنده ای خارق العاده ساخت که بیش از سیصد و پنجاه ملیون کپی از آثار او تاکنون به فروش رفته است, شاید اگر کریستوفر لوت اولین مهاجر اروپایی به آن منطقه میدانست که روزی استفن کینگ در آن منطقه زاده و بالیده خواهد شد,دوباره به ماین باز میگشت!!! بیش از شصت رمان و دویست داستان کوتاه در ژانر تخیلی و وحشت ماحصل کارنامه استفن کینگ است,برنامه های تلویزیونی و کمیک بوک ها را نیز به این کارنامه پربار اضافه کنید و حال در این شماره از روزنامه توسعه ایرانی بر آن شدیم تا به بهانه چاپ داستان جانشین از سری شاهکارهای پنج میلیمتری نشرافق و با ترجمه روان شیوا مقانلو واز سویی برای آشنایی بیشتر با آرا و عقاید کینگ مصاحبه ای از او را در این شماره منتشر کنیم

جهت خواندن ادامه مصاحبه میتوانید به لینک زیر(وبسایت توسعه ایرانی)مراجعه نمایید:

https://b2n.ir/906440

همچنین این مصاحبه را میتوانید از طریق لینک زیر (وبسایت موسسه فرهنگی هنری اوسان) نیز مطالعه بفرمایید:

https://bit.ly/2YT8RK9

 روزنامه آرمان ملی
پنجشنبه هجدهم اردیبهشت ماه نود و نه
نگاهی به خانه هفت شیروانی اثر ناتانیل هاثورن
مترجم,منتقد:فرزام کریمی

ناتانیل هاثورن یکی از بزرگ‌ترین نویسنده‌های آمریکایی است که چهار کتاب او در فهرست هزار و یک کتابی که پیش از مرگ باید خواند، قرار دارد. یکی از آنها «خانه هفت شیروانی» است که در سال هزار و هشتصد و پنجاه و یک منتشر شد و پس از نزدیک به دویست سال، هنوز بازنشر و خوانده می‌شود و بارها از روی آن اقتباس‌های مختلفی صورت گرفته است.  در طول نزدیک به دویست سالی که از انتشار این رمان می‌گذرد، مورد توجه نویسنده‌های برجسته‌ای چون هرمان ملویل و هنری جیمز نیز قرار گرفته است.ملویل در نامه‌ای به هاثورن این اثر را برای فضای تاریکش مورد تحسین خود قرار داد و هنری جیمز هم آن را اثری بزرگ و شکوهمند توصیف کرد که بر پایه‌های هذیان و پژواک بنا شده است؛ هذیان‌های مبهم و اصوات غیرقابل توصیف که آن را از سایر آثار متمایز کرده و به نمونه‌ای درخشان از یک رمان تبدیل کرده است. در قرن بیستم هاثورن، و بعدها ویلیام فاکنر و اسکات فیتزجرالد به‌خوبی توانستند با پنهان‌کردن خود درپشت چهره موقر انسان،آن نیمه تاریک انسان را هم به معرض نمایش بگذارند......

برای خواندن ادامه مطلب میتوانید به لینک زیر(وبسایت روزنامه آرمان ملی)مراجعه کنید:

https://b2n.ir/965803

روزنامه توسعه ایرانی
شنبه سیزدهم اردیبهشت ماه نود و نه

نگاهی به آرا و عقاید و آثار فیودور داستایفسکی بر مبنای نظریات ناباکوف و بلوم

مترجم,منتقد:فرزام کریمی

اگر نگاهی به مجموعه نقدهای هارولدبلوم در باب داستایفسکی بیندازیم او در مجموعه نقدهای مدرنش در مورد جنایات و مکافات در باب داستایفسکی اینگونه مینویسد:
اگر بخواهیم منطقی به اصل داستان بنگریم باید اینگونه گفت که از قضا جنایات و مکافات از لحاظ بهره گیری از فضای آخر الزمانی بسیار از دوز کمتری نسبت به برادران کارامازوف برخوردارست,آنگونه که برادران کارامازوف آخرالزمانیست, جنایات و مکافات نیست,اصول داستایفسکی تراژدی بزرگیست که آنچنان مهم نیست یا به عبارتی دیگر او راسکول نیکف قدرتمندیست که با بازنمایی اراده خویش با قدرت به شیطنت هم میپردازد, اگر بخواهیم با نگاهی دیگر به داستایفسکی بنگریم باید اینگونه گفت که او مدام از جهنمی به جهنم دیگر پرتاب میشود برای نوشتن رمانی بزرگ مخاطب مدام باید در کابوس دست و پا بزند که این همان دستاورد بزرگ داستایفسکی است, راسکول نیکف جنایات و مکافات او هرگز توبه نمیکند و دچار تغییر نمیشود حتی ناامیدی راسکول نیکف او را به سوی خلسه ای عمیق سوق نمیدهد بلکه او به نقض تمام مرزهای خود رسیده است او آنچه را که توانسته و مرزهای آنچه را که خواسته در هم شکسته و میشکند اما به راستی هیچگاه خودش را نشکسته است چرا که از لحاظ روانشناختی او به شناخت خود رسیده است هر چند که لحظه به لحظه بیشتر در پرتگاه نهیلیستی در حال غرق شدن است اما از سویی نوعی آزادی عرفانی محسوس که خود را فراتر از هر انسانی میپندارد در ذات او به چشم میخورد, جنایات و مکافات داستایفسکی فراتر از ستایش و حتی فراتر از محبت است, داستایفسکی ما را با قتل های راسکول نیکف به بینشی نیچه ای هدایت میکند جایی که نیچه بیان میکند که درد میتواند منجر به خلق حافظه شود پس درد نوعی معنا تلقی میشود و معنا نوعی از درد است, دیدگاه نهیلیستی عنصر جدایی ناپذیر از آثار داستایفسکی است اما ابن نکته را هم باید لحاظ کرد که همین روایت نهیلیستی منجر به ایجاد پارادوکس هایی در آثار او شده است او به واقع از ما میخواهد تا برای تجربه لذت های عمیق تر زندگی, لذت های ساده را کنار بگذاریم و او قصد دارد تا بگوید که ما درد را میپذیریم و در راستای بیان این موضوع حتی از مرزهای زیبایی شناسی فراتر میرود هر چند که.....

برای خواندن ادامه مطلب میتوانید به لینک زیر(وبسایت روزنامه توسعه ایرانی)مراجعه کنید:

https://b2n.ir/002651

همچنین میتوانید این مطلب را از طریق لینک زیر(وبسایت موسسه فرهنگی هنری اوسان) مطالعه بفرمایید:

https://b2n.ir/856735

روزنامه توسعه ایرانی
شنبه ششم اردیبهشت ماه نود و نه
نگاهی به کارآگاه دهکده و آثار فاکنر
مترجم,منتقد:فرزام کریمی

زمان یکی از شاخصه‌های اصلی جریان سیال ذهن یک نسل است. در باب زمان ما همواره با دو زمان روبه‌رو بوده‌ایم؛ اول زمان عینی که همان تصور متعارف آدمی از زمان به منزله سلسله تقسیمات منظم دقایق و ثانیه‌هاست که خواه ناخواه بر اعمال و رفتار هر کسی حاکم است و زمان ذهنی حاکم بر سطوح عمیق‌تر ذهن آدمی است که کانون روایت داستان در آن قرار دارد که زمان ذهنی را همواره دارای اهمیت بیشتری نسبت به زمان عینی می‌دانند که قطعا یکی از دلایلش تعمق بیشتر کلیت ضمیر خودآگاه و وجود حافظه ناب است که نیرویی شهودی است که به کمک آن انسان قادر به این تعمق می‌شود. تقابل میان این دو زمان در آثار جریان سیال ذهن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مجموع تمام این عوامل می‌تواند یک اثر سیال ذهن را تشکیل دهد. آن سوی داستان، یکی از عواملی که در آثار ویلیام فاکنر خودنمایی می‌کند، به کارگیری نمادهای متعدد و همین طور جملات عمیقی است که آدمی را به تأمل وامی‌دارد. نمونه‌اش آن جمله شاهکاری که در خشم و هیاهو به کار برد:

«بدبختی آدمی آن وقتی نیست که پی ببرد هیچ‌ چیز نمی‌تواند یاری‌اش کند؛ نه مذهب، نه غرور، نه هیچ چیز دیگر، بدبختی آدمی آن وقتی است که پی ببرد به یاری نیاز ندارد».

جهت خواندن ادامه مطلب (وبسایت توسعه ایرانی)میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید:

https://b2n.ir/819652

ماهنامه نوگرا
پنجشنبه چهارم اردیبهشت ماه نود و نه
نامش کالوینو بود
مترجم,منتقد:فرزام کریمی

نه این یک شعر نیست,حتی یک رویا هم نیست, نثری در ارتباط با رمان نویسی ست که بی شک در ایتالیای پس از جنگ بیشترین و ماندگارترین آثار عصر خود را خلق کرده است, طنز خالص و نگاه گاه آرام و گاه بدبینانه توام با ساختارشکنی های واقع گرایانه از خصوصیت های مردی به شمار میرفت که نویسندگان قبل او در فکر همینگوی شدن و ادامه راه رئالیسم  آمریکایی بودند اما او که قصد نداشت تا ادامه دهنده راه امثال الیو ویتورینی و.... باشد تحت تاثیر نسل باسانی, پازولینی,گادا,کینزبرگ و...به خلق نوع جدیدی از روایت در غالب جامعه ای فئودال که به سمت و سوی صنعتی شدن حرکت میکرد پرداخت, جامعه ای که احزاب در آن نقشی پویا ایفا میکردند و نبض ارزشهای چپ و راست همچنان میزد و او به خوبی این تنش ها را در آثارش برای مخاطب بازگو میکرد, خانم ها, آقایان, نامش کالوینوبود, او هم زمانی مانند هر شخص دیگری که تصور میکرد حضور در احزاب به معنای زنده بودن آدمی تلقی میشود در سال هزار و نهصد و چهل و سه به نهضت مقاومت ایتالیا در جنگ جهانی دوم و بریگاد گاریبالدی، و پس از آن به حزب کمونیست ایتالیا پیوست،وپس از مدتی در اعتراض به سیاستهای نادرست کمونیستها از آن حزب کناره گیری کرد,هر چقدر که از سایه نحس سیاست و کمونیستی نظیرچگوارا که دستانش به خون آلوده بود و خونخواه بود برایش آبی گرم نشد اما ادبیات چشمه جوشان زندگیش بود,رولان بارت او و بورخس را به دو خط موازی تشبیه کرده و از کالوینو به عنوان نویسنده ای پُست مدرن نام می‌برد. نویسنده‌ای که همه چیز را به طنز می‌گیرد و جهانی سراسر ابهام و رمز و راز می آفریند و از این رو بر غنای داستانهایش میفزاید,نوع شیوه داستان سرایی او و نثر منحصربفردش او را نسبت به نسل قبل و بعد از خودش متمایز میکند,کتاب بارون درخت نشین اثر ایتالوکالوینو با ترجمه زنده یاد مهدی سحابی که توسط  نشرنگاه منتشر شده است از جمله کتابهاییست که همگان باید آن را بخوانندچرا که کالوینو به درستی مسئولیت روشنفکری را برای درک هر روشنفکری مطرح میسازد و در این مسیر به تکنیک و فرم اتکا میکند و با دانستن رموز سوار شدن بر افکار مخاطب ان چه را که غایت اوست مطرح میسازد.

روزنامه توسعه ایرانی

شنبه 23 فروردین ماه 99

نگاهی به جنوب بدون شمال اثر چارلز بوکوفسکی

مترجم,منتقد:فرزام کریمی

بوکوفسکی راوی شکست انسان معاصر در جهنم است؛ جهنمی که راهی برای رهایی از آن وجود ندارد، بلکه چگونه زنده ماندن در جهنم حائز اهمیت است. حال که در جهنم زیست می‌کنیم چگونه باید کمتر درد در جهنم بودن را حس کنیم؟ به تعبیر نگارنده جهان بوکوفسکی همان جهان نهیلیستی است؛ جهان سرخوردگی و کنش برای چیره شدن بر آن و به تعبیر زوپانچیچ، زندگی نهیلیستی از یک‌سو نیازمند مخدر و مسکن است تا بتوان انبوه نشانه‌ها و تصاویر و معانی متکثر را تاب آورد و به طریقی از جهان فاصله گرفت و نیروی زندگی را رام کرد و از سوی دیگر نیازمند روانگردان و محرک است تا بتوان آن مازاد را به زندگی افزود؛ گویی زندگی‌کردن و لذت‌بردن همواره نیازمند نوعی فراتر‌ رفتن از مرزهای واقعیت موجود و به‌دست‌ آوردن یک تجربۀ افراطی و خارج از حدود عادی زندگی است. زوپانچیچ به ترکیب زاناکس (مسکن) و الکل (محرک) به‌عنوان دو عنصر جدایی‌ناپذیر این زندگی اشاره می‌کند. جهان بوکوفسکی به‌عنوان انسان پوچ زیسته در این جهنم با این فضا غریبه نیست و او هم به مانند خیلی از هم نسلان خود دقیقا فرمول زوپانچیچ را برای ادامه زندگی پیشنهاد می‌کنند. چه ایرادی دارد؟ در فرهنگ‌های جهان سوم .....

جهت خواندن ادامه مطلب (وبسایت توسعه ایرانی)میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید:

https://b2n.ir/499842